‘Nen tijd geleen, ’t verkiezing was,
Verkoos men Lousse voor Elias,
Om in de rechten
’t Pleit te beslechten,
En als historicus
’t Vlaams te bevechten.
Terlinden kon niet meer voldoen
Men had ‘nen and’ren prof van doen.
D’eerste semester was gedaan
De grote dag brak eindelijk aan.
Met Louskens smachten,
De mannen lachten
De banken rolden naar
De voorste schachten.
De studentinnen lachten mee,
Pater portier bad ‘nen Ave.
D’r was ‘nen groten offensief
Zo schrikk’lijk, en ze floten stief!
Ze smeten bommen
In ’t gaan en kommen;
En naar des Rectors huis
Met hele drommen!
Ze belden aan zonder fatsoen
En Eulalie kwam opendoen.
De Rector sprong op de kassei
En Eulalie trilde erbij.
Hij stond er razend,
Op prooien azend.
Met zijn rectoren stem
Schreeuwde hij verbazend:
“Vous êtes de lâches Flamingants
Quittez Louvain, allez à Gand!”
“Retirez-vous ou bien entrez!”
En veertien mannen trokken mee.
Hij peroreerde,
Vocifereerde,
En Eulalieken,
Parlementeerde,
’s Rectors gezicht was als azijn
Toen hij ons schold: “énergumènes”.
Hij kreeg een lumineus idee
“Montrez vos cartes d’identité!”
Hij wou benauwen,
Maar ’t zou berouwen:
Want alle veertien saam
In hou en trouwe,
Stonden ze pal voor ’s Rectors troon
En spraken op beslisten toon.
De Rector sprak: “Je parle hébreu
Mais du flamand je suis honteux.
‘k Kan ’t niet verand’re
’t Is de fout van d’andre;
Moi j’ai beaucoup souffert
Poul la bonne Flandre...
Vous agissez en bocheviques
En plein état soviétique”.
“Pour cette fois je serai clément”.
Eulalie zei: “C’est excellent!” Met ’s Rectors zegen
Konden z’er tegen.
’t Voornaamste was dat Lousse
Er had gelegen.
Er werd gezworen heel den dag
Dat Lousse geen les meer geven mag. |