1. Als met hun Leeuwenvlaggen
fris-op ons broeders gaan,
De sterke tocht voor Vlaand'ren
naar wekkende levensdaên,
Wij, meisjes, willen zeegnen
de zwarte klauwende blom,
Wij hebben zo lang vergeten,)
maar keren tot Vlaand'ren weerom.) bis
2. Wijl koen de mannen strijden
en bouwen Vlaand'ren groot,
Wij, vrouwen, willen breken
ons zielen als honingbrood !
En rijst het Huis van Vlaand'ren
in opene luchten vrij,
Wij zullen de tinnen kronen)
met eeuwige, bloeiende mei.)bis
3. Wij dragen het mild ontfarmen
als rozen in onze schoot;
Sint Liezebet komt wand'len
door Vlaanderens wee en nood:
Want meisjes willen zeegnen
de zwarte, klauwende blom.
Zij hebben zo lang vergeten)
maar keren tot Vlaand'ren weerom.)bis |