Ik ken een lied, dat ’t hart bekoort,
Ik ken een lied vol melodij;
Ik heb het reeds als kind gehoord;
Die tijd is lang voorbij...
Mijn moeder zong het bij de wieg
Van haren eersten zoon;
Het klonk zo lief, in haren mond,
Zo heimlijk zacht en schoon...
O moederzorg! o moederlied!
Mijn hart vergeet u niet.
Ik ken een lied dat ’t hart bekoort,
Ik ken een lied vol melodij;
Ik heb het in mijn jeugd gehoord;
Die tijd is lang voorbij...
Zij zong het ook de blonde maagd
Die eens mijn liefde won:
’t Was in het veld, langs groen en loof,
Bij lentelucht en zon...
O jeugd en liefde! o rozenblaên
Hoe snel verwelkt, vergaan!
Ik ken een lied van zoete min,
Ik ken een lied vol melodij;
Men zong het in mijn huisgezin;
Die tijd is lang voorbij...
Nu zingt het niemand, niemand meer
Den ouden armen man;
Geen vrouw kust mij de tranen af
Die ‘k niet weerhouden kan...
Geen kind zingt ’t liedje van voorheen
‘k Ben oud en gans alleen. |