Nog is ’t de bloeiende guldene tijd,
O gij schone wereld, vol zonne, zo wijd!
En zo ruim is mijn hart en zo blauw als de dag,
Als de luchten, doorjubeld van leeuwrikenslag.
Sa! vrolijken! zingt! Nog is ’t leven te Mei!
Nog is het de schone, de bloeiende tijd!
Nog zijn ’t de dagen der rozen!...
De dagen der rozen!
Vrij is het hart nog en vrij is het lied,
Van een vrij student, die van ’t leven geniet!
En al blozende zoent zo een stouterik vrij,
Elke mond, hoe bedeesd, of hoe preuts die ook zij!
Nog is ’t een bloeiende, guldene tijd!
Nog ijn ’t de dagen der rozen!...
De dagen der rozen!
In ons ontluiken, in ’t diepste van ’t hart,
Van de vreugden ’t zaad of die kiemen der smart!
Bewaart fris toch uw hart en vol leven ’t gemoed!
Laat maar bruisen de stormen! houdt kranig u goed!
We zijn ’t allentijde tot zingen bereid!
Nog is het de bloeiende, guldene tijd!
Nog zijn ’t de dagen der rozen!...
De dagen der rozen! |