1.
Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen bloet,
Den vaderlant getrouwe
Blijf ick tot in den doet.
Een Prince van Oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheëert.
2.
In Godes vrees te leven
Heb ick altijt betracht,
Daerom ben ick verdreven,
Om landt, om luyd gebracht;
Maer God sal mij regeren
Als een goet instrument,
Dat ick sal wederkeeren
In mijnen regiment.
3.
Lijdt u, mijn ondersaten,
Die oprecht wijn van aert;
Godt sal u niet verlaten,
Al zijt ghy nu beswaert;
Die vroom begheert te leven,
Bidt Godt nacht ende dach,
Dat hy my cracht wil gheven,
Dat ick u helpen mach.
4.
Mijn schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen,
Verlaet mij nimmermeer;
Dat ick doch vroom mach blijven.
U dienaer taller stondt,
Die tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.
5.
Oorlof, mijn arme schapen,
Die zijt in grooten noot,
U herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt;
Tot Godt wilt y begheven,
Sijn heylsaem woort neemt aen,
Als vrome Christen leven.
Tsal hier haest wijn ghedaen. |