Ben je door ziekte g’ambeteerd
of is er iets dat u geneert,
ga dan naar ’t gasthuis niet subiet
want ze snijden daar zo rapied.
‘k Heb d’ondervinding opgedaan
dat ze met u daar hun gangen gaan
is’t van genever of van Bock1
ze leggen u daar seffens op den blok!
Refrein:
En ze snijden in uw lijf en ze weten ni hoe,
ze naaien u daar maar hallef toe.
Messen en scharen vergeten z’in uw lijf
van pillekes en poeierkes maken z’u stijf
ze spreken d’er niks als van pikuur
en van den temperatuur
en als er dan nog iets in uwe pispot leit
dan wordt dat nog geverifjeid
Ik weet nog goed toen’k binnengoenk
dat alles daar terribel stoenk
naar chloroform en naar morfine
ze zegden mij: houdt u maar in!
Ik hield me stil gelijk een muis
op 1, 2, 3 was ekik verhuisd
en ik peisde aan mijn Trinette:
als die doktoor in mijn lijf maar niks vergeet!
Juist nevens mij lag’r ne sergeant
die had het aan zijn linkerkant
en die lag daar zo wit van schrik
want in zijn lijf hoorden ze nen tik.
Opnieuw moesten z’hem opendoen
voor de horloge van doktoor Talloen
en ze haalden d’horloge d’er uit
en twee handdoeken en zo’n spuit.
Op nummer vijf lag nen advocaat
die had het aan zijne ruggegraat
en z’hoorden altijd een gekerm
tussen zijn hart en dikken derm
ze deden ‘m open, ‘k stond erbij,
de professor diene riep: “Opzij!
Ge moet niet zoeken meneer Jozef,
hier is uwe post van den T. S. F.2
Z’had nummer vier op haar bedde staan
als ze opnieuw op visiet moest gaan
de paraplu van de specialist
was al een hele tijd vermist.
Ze tastte fel op haren buik
en als z’haar bukte dan viel’m eruit.
De specialist zei tastend in ’t rond:
“Nog een geluk dat ‘m niet open stond…”