Jan Geerstegraan

Jan Geerstegraan, dat is de name

Des oudsten aller graven van ons Vlaanderland.

Geen keizer steeg zoo hoog in fame,

Ofschoon dat Jan maar strijdt en voert de schaal in d'hand.

Ja Cæsar was zijn tijdgenoot (bis)

En nog en is graaf Jan niet dood (bis)

Jan Graan, Jan Geerstegraan, Jan Geerstegraan (bis)

Noch Spanje, 't land van warme wijne,

Alwaar men lustig levend met de bekers klinkt,

Noch Duitschland waar men aan de Rhijne

Den coelen uit de trossen perst und jauchzend trinkt

Noch dit, noch dàt, wilt mij verstaan (bis)

En kan aan onze Geerstegraan (bis)

Jan Graan, Jan Geerstegraan, Jan Geerstegraan (bis)

Men roemt, ja, nog den eed'len bruisschaart,

Die, zegt men, in den lande van Champagne wast,

Doch zwicht uw hoofd of 't wordt 'ne ruisschaart

Van zoo gij wat te wale metter schale brast.

En daarom laat de kruike gaan (bis)

Met 't peerlend bloed van Geerstegraan (bis)

Jan Graan, Jan Geerstegraan, Jan Geerstegraan (bis)

Als 't male was op 't eiland Wulpen

Zat Wate met de Wikings aan het stormend strand.

En dronken vrij veel versche schulpen

Al sagen van hun slagen tegen 't Wallenland.

Ser Wate liet den hoorne gaan (bis)

En 't gong er: aan Jan Geerstegraan (bis)

Jan Graan, Jan Geerstegraan, Jan Geerstegraan (bis)

Geen vromer held in kerstenhede,

Geen man lijk Grave Jan die Vlaandren eere doet.

In feest, in spel, in strijd en vrede

Daar stroomt bij schaal en bekersklank zijn edel bloed.

Sa maten, laat ze nogmaals gaan (bis)

Voor onzen held Jan Geerstegraan (bis)

Jan Graan, Jan Geerstegraan, Jan Geerstegraan (bis)